Uzbekistan

Reprezentacja Uzbekistanu w piłce nożnej pierwszy mecz na arenie międzynarodowej rozegrała po upadku Związku Radzieckiego, w czerwcu 1992 roku. Dwa lata później została przyjęta do FIFA i AFC.

Przez wiele lat w okresie istnienia ZSRR reprezentantem uzbeckiego futbolu był klub Paxtakor Taszkent występujący w radzieckiej Wyższej Lidze. Jego największym sukcesem był finał Pucharu ZSRR w sezonie 1967-1968. Po uzyskaniu niepodległości przez Uzbekistan drużyna Pachtakoru stała się czołową ekipą krajowej Oliy Ligi.

Reprezentacja Uzbekistanu trzykrotnie brała udział w eliminacjach do mistrzostw świata, ale wszystkie próby zakończyły się niepowodzeniem. Awans do Mundialu 2006 przegrała dopiero po barażach wewnątrzazjatyckich z Bahrajnem. Największe sukcesy międzynarodowe drużyna Uzbekistanu odniosła w rozgrywkach kontynentalnych. W 1994 roku piłkarze uzbeccy sięgnęli po zwycięstwo w Igrzyskach azjatyckich wygrywając 4:2 finałowe spotkanie z Chinami. Największym sukcesem w Mistrzostwach Azji Pucharu Azji jest 4 miejsce podczas turnieju w Katarze w 2011 roku (porażki w 1/2 finału z Australią 0:6 i w meczu o 3 miejsce z Koreą Pd 2:3).

Za największą gwiazdę reprezentacji do niedawna uchodził napastnik Mirjalol Qosimov, ale w 2005 roku zakończył piłkarską karierę. Na jego następcę szykowany był Ilyos Zeytullayev terminujący w klubach włoskich. Najbardziej znanym piłkarzem obecnej kadry jest zawodnik Dynama Kijów Maksim Shatskix.

Od stycznia do sierpnia 2006 roku trenerem kadry był Rosjanin Walery Niepomniaszczyj, który w 1990 roku doprowadził do ćwierćfinału mistrzostw świata reprezentację Kamerunu. Jego następcą został Uzbek Rauf Inileyev. W 2012 roku trenerem został ponownie Mirjalol Qosimov. Od 2018 roku selekcjonererm jest Héctor Cúper.